Begin februari bracht Abdul zijn gezin naar Nederland.
Een lang verwachte droom werd werkelijkheid en ze zijn allemaal heel blij en dankbaar dat ze bij elkaar zijn na 5½ jaar. Abdul zei: ‘het is alsof ik opnieuw geboren ben’.
Dit is het laatste berichtje over Abdul. Een geschiedenis die startte met het krantenartikel in de NRC in augustus 2014 over de onrechtvaardigheid dat Abdul geen asielaanvraag mocht indienen in Nederland.
Hierop ben ik de petitie gestart die met ruim 18.000 handtekeningen heeft bijgedragen aan de wijziging van het standpunt van de staatssecretaris.
Abdul kreeg in april 2015 zijn status en in oktober 2015 kreeg hij het goede bericht dat zijn gezin mocht overkomen. Daar moest nog veel voor geregeld worden, maar dat is allemaal gelukt.
Abdul en zijn vrouw willen iedereen die hen heeft geholpen door middel van een handtekening en/of door middel van een financiële bijdrage heel hartelijk daarvoor danken!
Vele groeten,
Anneke van Dijk
foto: tekeningen gemaakt door zijn kinderen
Inwoners van Nederland,
dat de regelgeving met betrekking tot zijn asielaanvraag te strikt wordt toegepast en eisen dat Ahmadzai asiel krijgt. Nederland heeft geen collectieve regeling voor tolken, zoals veel andere landen - ook Noorwegen - wel hebben. Mensen die in levensgevaar verkeren omdat zij voor de Nederlandse missie hebben gewerkt, moeten op onze steun kunnen rekenen. Ministers hebben dit bevestigd, aldus de website van de NRC. Deze visie wordt niet waargemaakt.
dus luid en duidelijk een uitzondering te maken voor Ahmadzai en hem asiel te verlenen zodat hij veilig, in vrijheid en en zonder angst in Nederland kan leven. Wij mogen hem niet terug laten keren naar Afghanistan waar zijn leven niet zeker is. Niet nadat hij voor de Nederlandse missie heeft gewerkt. Parlement, maak gebruik van uw gezag en voorkom de uitzetting van Ahmadzai!